امامزاده سلطان محمدطاهر در حاشیه شهر بابل

به گزارش بقاع خبر، در میان تمامی بناهای مذهبی، مقابر و به طور اخص امامزادگان در کنار مساجد، مهم ترین بناهای ایران اسلامی به شمار می آیند. امامزاده در لغت به معنای فرزند یا نوه یکی از امامان در اصطاح از نظر ذکر احوال و اراده محل، به «مدفن و مزار متبرک آنان و بزرگان سادات که در سراسر شهرها و روستاهای ایران پراکنده است»، اطلاق می گردد. امامزادگان سادات شیعه علوی بودند که تا پایان خلافت عباسی در نبرد با ستم خلافت و سلطنت برای دست یافتن به عدالت و دفاع از حق مردم به شهادت می رسیده اند و سپس در بین اعتقاد و ارادت مردم جای می یافتند. ایران از جمله کشورهایی است که در آن امامزادگان زیادی وجود دارد که در بین مردم دارای اهمیت زیادی هستند. یکی از این اماکن، آرامگاه سلطان محمدطاهر به شمار می رود که در شهرستان بابل و استان مازندران قرار دارد. گفته می شود که امامزاده سلطان محمدطاهر از نسل حضرت امام موسی بن جعفر علیهم السلام به شمار می رود که در روستایی به همین مدفون شده اند. بنای این آرامگاه  که در حاشیه شهر بابل و در مسیر جاده‌ی بابل به شهر سیمرغ واقع شده، مربوط به سال ۸۷۵ ه‍. ق است. این بنا با توجه به قدمتی که دارد، در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شماره ثبت ۶۷ به ‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده ‌است.

معماری بنای آرامگاه سلطان محمدطاهر

سبک معماری این بنا به بنای امامزاده یحیی در شهر ساری شبیه است. پلان این ساختمان به صورت  کثیرالاضلاع است که در ساخت آن از آجر استفاده کرده اند. برج بقعه با ارتفاعی برابر با 22 متر از بیرون به صورت هشت ضلعی است و طاق نمایی در پایین و قاب مستطیل شکلی در بالای هر ضلع آن دیده می‌شود. این بقعه دارای چهار لنگه درب چوبی نفیس منقش کاری شده بود که در گذشته دزیده شدند. دو لنگه از آنها پیدا و دوباره بر جای خود نصب شدند. در گذشته بر روی قبر امامزاده صندوق چوبی مشبک وجود داشت که به سال ۷۸۵ هجری قمری متعلق بود. همچنین داخل صحن یک سنگ قبر وجود داشت که اطراف آن با آیات قرآنی به خط نسخ ممتاز نوشته شده بود که این سنگ نیز به سرقت رفته است. در حال حاضر بر روی قبر، ضریحی فولادی نصب کرده اند که با چند پله از سطح زمین فاصله دارد.

انتهای پیام/ح