پایی که جا ماند

به گزارش بقاع خبر،پایی که جا ماند کتابی است به نویسندگی سید ناصر حسینی پور که وی آن را به یک گروهبان عراقی به نام ولید فرحان،که در زمان اسارت او را مورد شکنجه و آزار شدیدی قرار داده بود تقدیم کرده‌است. این کتاب دارای ۱۵ فصل است و یک اثر بازداشتگاهی و یا همان ادبیات بدون مرز است که تاکنون به شش زبان زنده (انگلیسی، عربی عراقی و لبنانی، اسپانیولی، اردو، استانبولی و فرانسوی) ترجمه شده است.

خاطرات دروان اسارت

سید ناصر در سن چهارده سالگی به جبهه می‌رود و شانزده سالگی، در حالی که دیده بان جزیره مجنون ،نیروی گشتی و شناسایی واحد اطلاعات و عملیات تیپ ۴۸ فتح از استان کهگلویه و بویراحمد بود، در جزیره مجنون به اسارت عراقی‌ها درمی‌آید؛ این دیده‌بان جزیره مجنون زمانی که به اسارت نیروهای عراقی درمی‌آید، پای راستش قطع می‌شود. او در سپاه سوم عراق در شهر المیمونه از توابع استان میسان عراق هویتش برملا می‌شود و از آن زمان شکنجه‌ها و آزارها آغاز می‌شوند.

حسینی معتقد بود در اسارت هم می‌توان دیده‌بان بود، لذا با پنهان کاری و سعی در رعایت اصول اطلاعاتی، به‌طور پنهانی کدها و رمزهایی از خاطراتش را روی کاغذ می‌آورده و در لوله عصایش پنهان می‌کرد. هنگام آزادی، این رمز نوشته‌ها را که معروف است به «تقلب‌های زندان» در ۲۳ صفحه کوچک به صورت بسیار فشرده در لای بانداژ پای قطع شده‌اش به ایران می‌آورد و سپس کتاب پایی که جا ماند به عنوان یک اثر سرشناس شکل می‌گیرد.

روایت او از زندان تکریت و زندان الرشید بغداد تنها یادداشت روزانه ادبیات بازداشتگاهی به شمار می‌آید.

انتهای پیام/ح