چرا حاج میرزا احمد عابد نهاونـدی به حاج مرشد چلویی مشهور بود؟

بقاع خبر: حاج میرزا احمد عابد نهاونـدی مشهور به حاج مرشد چلویی شاعر متخلــص به ساعـی و از عـارفـــان معـاصـــر اســت کــه سال ۱۳۵۷ در سـن ۹۰ ســالــگی درگذشت. او در بـــازار تهـــران جنب مسجد جامـــع، طبـــاخی داشت و برای عموم سخنرانــی‌ هفتگی برپـا می‌کرد و چــون با مردم با زبان شعر و پند و اندرز سخـــن مـــی‌گفــــت، به حــــاج مرشد مــــعــــــروفـــــ بـــود.

زندگی حاج مرشد چلویی بهترین کاسب قرن نسل کاسبان قدیـــمی از ویژگی‌های منحصـر به فــردی برخـوردار است که با توجه به وضعیت کنــونی بازار،
شبـــــیـــه یـــک قصـــه اســـت کهنه‌ بــازاری‌ها او را بـه خوبـی می‌شناسند و در بازار آهنگرهای تهران، هیچ کاسبی نیــست کــه کلامی در رد وسعت بخشنـدگی آن پیرمرد قد بلند، لاغر انـــدام، نحیف و محاسن سپیـد سخـــن بگوید.

هر حرفی که می زد، به دنبالش می گفـــت: «گـوشی دستته» اگر کسی خستـه می شد، به او می گفت:«آدم عـاشق خسته نمی شـــه، از حــال می ره» کسی که قـرض می گــرفت، و پولش را نمی آورد ومی گفت، فـــردا می دهـــم، مـی گفـــت: «فردای قیامت را مـی گه!» اگر کسی ستـمی یا بـدی از او سر می زد، می گفــــت: «هر چیـــــزی از نـــازکـی پــــاره می شه، الا ظــــلــم کـــه از کلفــــتی پــــاره مـــی شـــه می گفــــت: «یتـیـــم، نــامــه
خودش را هــوایی پــــســـت می کنـــــد». او کـه کلامــش مملو از شعر و مثــــــال بود، وقتی کــلامـش را تـــمـــــام مـی کــــرد، از شـــنــــونــده می‌ پـــرسید: «بیـــــداری؟» حاج مـــرشد می فـــــرمود: «فکر نکنـیـــد که در عالــــم مرد خـــدا نیست. بلــکـه بر عکـس بیــن مــردم اولیــای خدا یافــت می شود، ولــی چوب گمنـامی خــورده اند و مـــــــــردم آنــــهـــــــا را نمی شناسند.»

زنده یاد حاج مرشد ابتـــدا در شمـــیـــران به اتـــفـــاق مرحـــــوم آقا مصـــطــــفی چلویی و آقای جدا مغـــازه چلوکبابی داشتنـد. بعـــدها این سه نفر از مسجـــد هم جدا شدند. مـــرحـــوم آقــا مصطفی، در بازار نــرسیده به مسجد جامــع تهـران در یک زیرزمین بزرگ مشغول به کار شد. مرحوم حــاج مــــرشد هم در ضـــلـــع شرقی مسجـــد جامع بازار تهران که بازار نجـارها بود، مغازه ای خرید و سال های متمادی دراین مغازه به کار چلویی اشتغال داشـت و تا
زمان حیات نیز در همیــــن مغازه ماند.