چرا میلاد حضرت محمد (ص) هفته وحدت نامگذاری شده است؟

بقاع خبر: اگر داستان هایی از جنگ ها و نبردهای پیشینیان را مرور کرده باشید،  انسان های شجاع و سلحشور معمولا همه برای یک کلمه جنگیده اند آن هم خلاصه در وحدت (برادری و برابری) است که معنای آن بسیار گسترده است.

کلمه وحدت شاید در لغت به معنای همبستگی، یکپارچگی و یگانگی است اما گستردگی آن بیشتر از این حرف هاست زیرا ابتدا باید آن را در زندگی خود جاری و ساری کنیم  و از خانواده خود شروع کنیم تا جامعه و سپس امت اسلامی به اوج برادری و وحدت برسند و از دوستی های خود ببالند و به آرامش حقیقی برسند.

پیامبر خوبی ها که با تمام سختی های آن دوره مقاومت کرده و توانسته با مهر و محبتش در دل های سنگ گونه آن دوران ریشه بدواند برای ما اصل است و  باید ابتدا از او مسیر درست را یاد بگیریم تا به دیگران هم بتوانیم یاد بدهیم.

همانطوریکه می دانید هفته وحدت، یادآور ولادت حضرت محمد (ص) آخرین فرستاده خداوند است،‌ پیام‌آوری که وحدت امت اسلامی را از راهبردهای بنیادین اقتدار امت اسلامی در تمام زمان‌ها و مکان‌ها دانسته و اقتدار و عزت جامعه نو پای اسلامی در عصر رسالت به خاطر وحدت و راهکارهای ارایه شده از طرف پیامبرخاتم(ص) بود.

تاریخ هفته وحدت؟

روزهای ۱۲ تا ۱۷ربیع الاول را به عنوان هفته وحدت نامگذاری کرده اند، ‌آرمانی بزرگ و قابل ستایش که در صورت تحقق پیامدها و نتایج مطلوبی را به دنبال خواهد داشت. منشأ این اقدام برپایه روایاتی است که در خصوص زادروز نبی مکرم اسلام(ص) مطرح شده و به سبب آن پیروان مذاهب اسلامی با اعتقاد به یکی از این ۲ روز با برپایی جشن و سرور و شادمانی، ارادت خود را به ساحت مقدس و متعالی پیامبر اعظم(ص) ابراز می دارند.

چرا هفته وحدت نامگذاری شده است؟

نامگذاری این ایام به عنوان هفته وحدت متضمن حکمت ها و نکاتی ظریف است که توجه و التفات به آنها برکات مضاعفی را در بهره مندی از میلاد دردانه هستی، نبی الرحمه و رحمه للعالمین، نصیب مسلمانان و جهان اسلام خواهد کرد. گرچه تحقیق و بررسی عالمانه و موشکافانه در شناسایی زادروز پیامبر اسلام(ص)، توسط مورخان و پژوهشگران در تاریخ اسلام ضروری و کاری بایسته است اما آنچه ضروری به نظر می رسد این است که پیامبر اسلام(ص) از همان آغاز خلقت چون خورشیدی تابان و به تعبیر قرآن کریم چراغ روشنگر تاریخ بشریت را منور به نور هدایت خود ساخته و با تولد آن مکرم خدای متعال اراده فرمود، مقام کرامت را به دست ایشان و با کتاب کریم خود تحقق بخشد.

دیدگاه های ارزشمند درباره موضوع وحدت

وحدت در منظر قرآن مجید

«مسلما برای شما در زندگی رسول خدا سرمشق نیکویی بـود، بـرای آنها که امید به‌ رحمت خدا و روز رستاخیز دارنـد و خـدا را بـسیار یـاد مـی‌کنند» (احـزاب/۲۱).

عظمت روح، مقام معنوی و برجستگی‌های اخلاقی پیامبر رحمت و کـرامت بـه گونه‌ای بود که خدای متعال وی را چنین ستایش می‌کند: «به راستی‌ که‌ تو را خویی والا و اخلاقی سترگ است» (سوره قلم آیه۴)

وحدت از دیدگاه امام علی (ع)

امام علی(ع) فرمودند: «با اکثریت هم داستان شوید که دست خدا همراه جماعت است و از تفرقه بپرهیزید که موجب آفت است. آنکه از جمع مسلمانان به یک سو شود، بهره شیطان است، چنانکه گوسفند چون از گله دور ماند، نصیب گرگ بیابان است.»

وحدت از دیدگاه امام خمینی (ره)

امام خمینی(ره) می فرمایند: «بـزرگ‌ترین زحمت و سخت‌ترین رنج هادیان راه حق، معاشرت با جاهلان‌ و دعوت‌ بی‌خردان‌ بوده و هست و از این جهت، این‌ها باید متصف بـه بـزرگ‌ترین اخـلاق‌ حسنه‌ باشند و باید قوه رفق و مدارا و حسن عشرت در آنها بـه طوری باشد که با تمام جهالت‌ جاهلان‌ و بی‌خردان‌، مقاومت کنند. (امام‌ خمینی، شرح حدیث عقل و جهل، ص ۳۱۷ـ

وحدت از دیدگاه رهبر انقلاب اسلامی

حضرت آیت الله خامنه ای مقام معظم رهبری در این باره فرمودند: «امروز روز اتحاد دنیای اسلام است. وجود مقدس نبی مکرم و رسول اعظم اسلام(ص) مهم‌ترین نقطه ایجاد وحدت است . دنیای اسلامی می‌تواند در این نقطه‌ به هـم پیـوند بخورد؛ ایـن‌جا، جایی است که عواطف همه مسلمان‌ها در آن‌جا متمرکز می‌شود؛ این، کانون عشق و محبت و دنیای اسلام است. مسوولان‌ فرهنگی‌، نویسندگان‌ و علما باید از طرح مسایل‌ اختلاف‌آفرین‌ و تفرقه‌افکن‌ بپرهیزند. هم سنی و هم شیعه، همه باید روی این نقطه اتحاد تکیه کنند و توقع از علما و زبدگان و نخبگان سـیاسی است که‌ اهمیت‌ اتحاد مسلمانان را بفهمند و توطئه دشمنان را برای شکستن‌ این‌ اتحاد و هم‌دلی بفهمند». (بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در سالروز میلاد پیامبر اعظم (ص) ۱۳۸۵.۱.۲۷‌)

در پایان می توان گفت همانطور که مرحوم آیت‌الله شیخ نعمت‌الله صالحی نجف‌آبادی می فرمایند نباید وحدت فقط به صورت ظاهری باشد بلکه باید در عمل هم کوشید تا دوستی ها، قلبی شکل بگیرد و همه فرقه ها و ادیان با هم از اعمال وجود در وحدت واقعی به سر ببرند که لازمه اش این است که به همدیگر احترام بگذارند و وقتی در یک مسجد حضور دارند احساس کنند هر دو برادرند که با خدای یکتا با ایمان خالص الهی اتصال پیداکرده اند تا به سعادت ابدی رسند.

نویسنده: علی اکبر رضایی