امامزاده عبداللَّه (ع) از فرزندان بلا فصل امام موسى کاظم(ع)
- شناسه خبر: 44797
- تاریخ و زمان ارسال: ۱۶ دی ۱۴۰۱ ساعت ۱۱:۱۰
- نویسنده: تحریریه بقاع خبر
به گزارش بقاع خبر، ساختمان امامزاده عبداللَّه (ع)، بنایى قدیمى و متعلّق به دوره صفویّه است که در ادوار مختلف تعمیرات وسیعى در آن صورت گرفته است. این بنا در اصل داراى طرح مستطیل شکل است که طول آن از بیرون 40/16 و عرض آن 11 متر است. طرح مستطیلى بنا از ضلع شمالى تقریباً به هم خورده و به صورت نامنظم در آمده است. در دو طرف ضلع شرقى، دو اتاق ایجاد کردهاند که ابعاد اولى 3×5/3 متر و ابعاد دوّمى 5/3×5/4 متر است، این اتاقها به عنوان زایر سرا و محل استراحت مورد استفاده مى باشد.
داخل بنا، چهار گوش و اندازه هر ضلعش 5 متر است و دو طاقچه و چهار شاه نشین در آن تعبیه شده و داراى دو مدخل از جانب جنوب و شمال است که به صورت دو ایوان کوتاه است.
ضلع غربى بنا از بیرون داراى راه پلّه هاىی است که به پشت بام راه مىیابد. درِ ورودى اصلى، در ضلع جنوبى است و درِ دیگرى در شمال وجود دارد که قابل استفاده نیست. نماى بیرونى بنا داراى یک ردیف قرنیز زیبا است که به صورت آجر چین چشم نوازى، لبههاى بام را تزیین نموده است.
بر فراز بقعه، گنبد عرقچینى آجرى جالبى قرار دارد که قطر آن 8 وارتفاع آن بیش 4 متر است و از داخل به صورت کلاه خودى است و هنوز استحکام اولیه خود را حفظ کرده است. محفظهاى در بالاى گنبد ایجاد شده که به صورت یک بادگیر، هواى خنک را از طریق روزنه وسط گنبد به داخل بنا هدایت مىکند. گنبد مدور بنا از داخل به وسیله ردیفهاى آجرى، به هشت ترک بخش بندى شده و شکل کلاه خودى به خود گرفته است. این رجها علاوه بر اینکه نقش تزیینى دارند، فشار گنبد را نیز مهار مىکنند.
مقابرى از مشاهیر محل در درون بقعه وجود دارد که یکى از سنگ قبرهاى قدیمى به نام درویش محب على بن درویش محمّد مربوط به سال 1031 هجرى قمرى است.
در وسط بقعه، صندوق چوبى با ارزشى قرار داشت که متعلّق به دوره قاجاریّه و ابعاد آن 20/1×2 متر بود، قسمتهاى فوقانى آن متلاشى شده و قسمتهاى مکتوب و حکاکى شده آن نیز به غارت رفته است و چون از حیّز انتفاع خارج شده بود، جاى آن را صندوق فلزى به ابعاد 20/1×5/2 گذاشته اند.
شالوده بنا از سنگ لاشه و خشت و گل و بخشهایى از آن با آجر و گچ و ساروج است که در تعمیرات اخیر، اِزاره آن سنگ کارى و خارج بنا را جهت استحکام سیمان کارى نمودهاند.
این بنا به شماره 22205 و در تاریخ 26/12/1386 به ثبت آثار ملى رسیده است.
به اعتقاد اهالى، امامزاده عبداللَّه از فرزندان بلا فصل امام موسى کاظم و برادر احمد بن موسى مدفون در همین روستااست. مشهور چنین است که امامزاده عبدالله به همراه برادرخود احمد بن موسی پس از نبرد با سربازان عباسی به درجه شهادت رسیدهاند.
منبع !(مزارات ایران و جهان اسلام: http://shrines.blog.ir/)
انتهای پیام/ح