فلسفه ذکر مصیبت امام حسین(ع)
- شناسه خبر: 37655
- تاریخ و زمان ارسال: ۱۶ مرداد ۱۴۰۱ ساعت ۰۰:۰۰
- نویسنده: تحریریه بقاع خبر
![](https://boghanews.ir/wp-content/uploads/2022/08/مصیبت.jpg)
به گزارش بقاع خبر، من هیچ وقت اصرار ندارم که در هر سخنرانى لزوماً ذکر مصیبت کنم. اگر سخن رسید به جایى که ببینم ذکر مصیبت کردن، به خودم تحمیل کردن است و باید از جایى به جاى دیگر بروم، نمىگویم ولى اکثر، خصوصاً در ایام مصیبت، و لو بطور اشاره هم شده است ذکر مصیبت مىکنم.
جوانى از من پرسید که آیا این کار ضرورتى یا حسنى دارد یا نه؟ اگر بناست مکتب امام حسین علیه السلام احیا شود، آیا ذکر مصیبت امام حسین(ع) هم ضرورتى دارد؟ گفتم بله، دستورى است که ائمه اطهار به ما دادهاند و این دستور فلسفهاى دارد و آن اینکه هر مکتبى اگر چاشنیى از عاطفه نداشته باشد و صرفاً مکتب و فلسفه و فکر باشد، آنقدرها در روحها نفوذ ندارد و شانس بقا ندارد ولى اگر یک مکتب چاشنی از عاطفه داشته باشد، این عاطفه به آن حرارت مىدهد.
معنا و فلسفه یک مکتب، آن مکتب را روشن مىکند، به آن مکتب منطق مىدهد، آن مکتب را منطقى مىکند. بدون شک مکتب امام حسین منطق و فلسفه دارد، درس است و باید آموخت اما اگر ما دائماً این مکتب را صرفاً به صورت یک مکتب فکرى بازگو کنیم حرارت و جوشش گرفته مىشود و اساساً کهنه مىگردد.
این نظر، بسیار نظر بزرگ و عمیقانهاى بوده است، یک دوراندیشى فوقالعاده عجیب و معصومانهاى بوده است که گفتهاند براى همیشه این چاشنى را از دست ندهید؛ چاشنى عاطفه، ذکر مصیبت حسینبن على علیهالسلام یا امیر المؤمنین یا امام حسن یا ائمه دیگر و یا حضرت زهرا (سلاماللَّه علیها). این چاشنى عاطفه را ما حفظ و نگهدارى کنیم.
انتهای پیام/ح