خدیجه (س) بانوی خردمند حجاز، سرآمد همه بود، هم ظاهر را می‌دید و هم باطن‌گرا بود. او ملکه کمال و جمال، ثروت و قدرت و شکوه و آزادگی در جهان عرب بود... تشکیلات منظم تجاری و اقتصادی داشت... او یک زن عادی نبود، برجسته و سرشناس و صاحب کمالات بود... پاک‌منش و شایسته‌کردار، آینده‌نگر و ژرف‌اندیش، حق‌جو و برخوردار از گوهرهای گران‌بهای پاکی بود به همین جهت به او «طاهره» می‌گفتند.