او از زنان قریش بوده و علاوه بر کثرت اموال و املاک، به عقل و کیاست نیز بر دیگران برتری داشت و در آن زمان او را «طاهره»، «مبارکه»، «سیده نسوان» و «ملکه بطحاء» می‌نامیدند.

برخی سن و سال حضرت خدیجه (س)، آن بانوی هوشمند و پاک را ۲۶ و ۲۸ سال نوشته‌اند، اما مشهورترین دیدگاه، همان است که ایشان به هنگام ازدواج با پیامبر ۴۰ بهار از عمرش می‌گذشت.

حضرت خدیجه (س) ۲۴ سال و یک ماه با پیامبر (ص) زندگی کرد، و تا آن حضرت زنده بود، پیامبر (ص) همسر دیگری اختیار نکرد.

همچنین حضرت خدیجه (س) جمیع اموال خود را به پیامبر (ص) واگذار کرد.

از احادیث مشهور میان شیعه و اهل سنت این حدیث است که پیغمبر (ص) فرمود: از مردان گروه زیادی به کمال رسیدند و از میان زنان فقط ۴ زن به کمال رسیدند؛ آسیه زن فرعون، مریم دختر عمران، خدیجه دختر خویلد و فاطمه دختر محمد؛ که این چهار زن را خداوند عزوجل از زنان بهشت برگزید که در تمام اعصار تاریخ الگوی پاکی و عفّت برای تمام زنان باشند.

روایت امام صادق از ازدواج پیامبر (ص) با حضرت خدیجه

شیخ کلینی در اصول کافی روایتی از امام صادق علیه‌السلام به این ترتیب نقل می‌کند: «هنگامى که رسول خدا صلى الله علیه و آله خواست با حضرت خدیجه دختر خویلد ازدواج کند، ابوطالب با خویشان خویش آمد تا بر ورقه پسر نوفل، عموى حضرت خدیجه وارد شد. گروهى از قریش، ابوطالب را در این مجلس همراهى مى‏‌کردند. ابوطالب شروع به سخن کرد و گفت: ستایش ویژه خداوند این خانه است، خدایى که ما را از نسل ابراهیم و فرزندان اسماعیل قرار داد، ما را در حرم امن خویش جاى داد و حاکمان بر مردم گماشت و شهرى را که در آن هستیم برای‏مان مبارک کرد.

همانا فرزند برادرم (رسول خدا) از کسانى است که با هر یک از قریش سنجیده شود، برتر خواهد بود و هیچ کس با او قیاس نشود جز آن که فرزند برادرم برتر از او خواهد بود. او همتایى در خلق ندارد گرچه کم مال است، اما مال، بهره و سایه‌‏اى است ناپایدار و او به خدیجه علاقه‌‏مند و خدیجه نیز به او متمایل است و ما آمده‌‏ایم تا از خدیجه با رضایت و خواست او نزد تو خواستگارى کنیم و مهر او به عهده من و در مال من است؛ آنچه که شما بخواهید مهر نقد و نسیه آن. سوگند به خداى این خانه، فرزند برادرم منزلتى بس عظیم و دینى فراگیر و فکرى در اوج دارد.

آنگاه ابوطالب ساکت شد و عموى خدیجه، لب به سخن گشود، اما سخن در دهان گرداند و پاسخ روشن و شایسته‌‏اى به ابوطالب نداد و بریدگى در گفتار و نفس نفس زدن به او دست داد. ورقه از کشیشان بود.

در اینجا خدیجه خود شروع به سخن کرد و گفت: اى عموجان تو در میان شاهدان بر من بیش از دیگران ولایت دارى، اما ولایتت بیش از خودم نیست. آنگاه به پیامبر خطاب کرد: اى محمد، خویش را همسر تو ساختم و مهر نیز بر عهده خودم و در مال خودم باشد. به عمویت دستور بده تا شترى بکشد و با آن مهمانى دهد و شما نزد همسرت بیا.

ابوطالب گفت: گواه باشید که خدیجه، محمّد را پذیرفت و مهر ازدواج را در مال خویش قرار داد. بعضى از قریش گفتند: شگفتا، چگونه است که زنان براى مردان مهر مى‌‏پردازند؟

ابوطالب شدیداً غضب کرد و از جا برخاست. وى بسیار پر هیبت بود و خشمى شدید داشت و گفت: اگر مردان مثل پسر برادرم باشند، با بالاترین بها و بیشترین مهر از آنان، درخواست ازدواج مى‌‏شود، اما اگر مثل شما‌ها باشد جز با پرداخت مهر زیاد به آنان زن نمى‏‌دهند.

ابوطالب شترى کشت و پیامبر با خدیجه ازدواج کرد. مردى‏ از قریش به نام عبدالله بن غنم این شعر را گفت: اى خدیجه، گوارا و خوشایندت باشد؛ پرندۀ اقبال در این ازدواج با بالاترین اقبال برایت آمد؛ تو با بهترین خلق خدا ازدواج کردى و چه کسى مانند محمد در میان مردمان پیدا مى‏‌شود. عیسى بن مریم و موسى بن عمران بشارت پیامبر را داده‌‏اند و اقرار کرده‌‏اند. نویسندگان از دیر زمان که این پیامبر فرستاده خداست، از سرزمین بطحاء و هدایت‌شده و هدایت‏گر است.»

ثمره یک ازدواج

در پرتو ازدواج پر برکت حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله و حضرت خدیجه علیهاالسلام، خداوند انواری بهشتی بر جهانیان عرضه کرد: فاطمه علیهاالسلام گل سر سبد زنان عالم، حسن سید جوانان اهل بهشت، حسین سرور آزادگان جهان، زینب علیهاالسلام اسوه صبر و استقامت، سکوت پر فریاد سجاد، علم باقر، صدق صادق، حلم کاظم، مهربانی رضا، جود و بخشش جواد، حبّ و اخلاص هادی، تزکیه حسن عسگری و نهایتا ظهور پرافتخار فرزند پیامبر صلی الله علیه و آله مهدی منتظر.