چرا حضرت خدیجه (س) را “طاهره” می گفتند؟

 

دکتر حمید رضا بیگدلی در گفتگو با خبرنگار بقاع نیوز، با اشاره به دو رخداد بزرگ و سخت برپیامبر می گوید: در سال دهم بعثت دو حادثه دردناک و جانسوز بر پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله وارد گشت، چنان که در تاریخ آمده است: «وَردَ عَلَی رَسولِ الله أمْران شدیدانِ عَظیمانِ وَ جَزَعَ جَزَعاً شدیداً؛ دو امر بزرگ و سخت بر پیامبر وارد شد به گونه‌ای که فریاد و ناله شدید حضرت بلند شد.» آن دو امر یکی رحلت جانسوز ابوطالب بود که در ۲۶ رجب سال دهم بعثت و یا هفتم رمضان، همان سال واقع شد، و دیگری وفات یار فداکار آن حضرت، خدیجه کبری(س) بود که در دهم رمضان همان سال اتفاق افتاد.

این کارشناس حوزه ادیان، در خصوص شیفتگی حضرت خدیجه به پیامبر می گوید:حضرت خدیجه (س) شخصیتی‌ بزرگواری است که ۲۵ سال در بحرانیترین دوران صدر اسلام در کنار پیامبر بود، ایشان بانویی بسیار شریف، ثرومند، با آبرو و احترام و عزت در جامعه عرب جاهلی بوده است.

از زمانی که ایشان متوجه شخصیت پیامبر اکرم میشوند شیفته این وجود مبارک میشوند که این خود نشانه باز و روشن بودن قلب و ضمیر حضرت خدیجه (س) است که جذب رسول‌الله می‌شوند  شیفتگی ایشان به پیامبر به خاطر گرایش به حق و حق پرستی بوده است.

ایشان در میان زنان اولین کسی است که در آن جامعه جهل و تاریکی و ظلالت که فقط بت پرستی حاکم بود و دین حق چندان موقعیتی نداشت اسلام را می پذیرند و به پیامبر اکرم ایمان میآورند و از حضرت حمایت میکنند و از دین جدیدی که در آن جامعه تاریک پشتوانهای نداشت کاملاً حمایت می کنند و سرمایه شان را در این راه خرج میکنند.

 

وی در باب ادب و کرامت ایشان می افزاید:  همین بس که وقتی رسول خدا پس از مراسم عقد قصد خروج از منزل خدیجه را داشتند ایشان گفتند که یامحمد « در خانه خودت بمان که اینجا خانه توست و من کنیز تو هستم.تمام فرزندان پیامبر به غیر از جناب ابراهیم، همگی از دامن مبارک حضرت خدیجه هستند.

این استاد دانشگاه  با تاکید بربصیرت عمیق و عقل عملی حضرت خدیجه کبری درانتخاب پیامبر(ص) بیان می کند: از بالاترین فضائل خدیجه کبری این است که از اندیشه بلند و فکر عمیق و بصیرت ژرف برخوردار بود؛ مخصوصاً عقل عملی او در اوج خود قرار داشت. این امر را می توان از انتخاب پیامبر اکرم به عنوان شوهر آینده و شایسته خود از بین آن همه خواستگاران پولدار و تاجر فهمید.

او در چهره و رفتار محمد صلی الله علیه و آله آینده درخشان و ممتاز او را می دید، به همین جهت راز پیشنهاد ازدواج با محمد صلی الله علیه و آله را (قبل از بعثت) چنین بیان می کند: «یَابْنَ عَمّ! اِنّی قَدْ رَغِبْتُ فِیکَ لِقِرابَتِکَ مِنّی وَ شَرَفِکَ فی قَوْمِکَ وَ اَمانَتِکَ عِنْدَهُمْ وَ حُسْنِ خُلْقِکَ وَ صِدْقِ حَدِیثِکَ؛ (۱) ای پسر عمو! من به خاطر خویشاوندی ات با من، و شرف و امانتداری ات در میان قوم خود، و به جهت اخلاق نیک و راستگویی ات، به تو تمایل پیدا کردم. »

جملات فوق به خوبی نشان می دهد که محبت و ارادت این بانو به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله براساس عشق مجازی و محبت شهوانی نبوده، بلکه بر اثر معرفت و شناخت عمیقی بوده است که از شخصیت محمد صلی الله علیه و آله داشت. اما افرادی که چنین بصیرتی نداشتند، از جمله گروهی از زنان قریش سخت خدیجه را مورد ملامت و سرزنش قرار دادند، تا آنجا که گفتند: «او با این همه حشمت و شوکت با یتیم ابو طالب که جوانی فقیر است تن به ازدواج داد.

چه ننگ بزرگی. »خدیجه که انتخابش از سر شناخت و معرفت بود، محکم و قرص بر انتخاب خویش پای فشرد و در جواب سخنان ناشی از جهالت و بی خبری آنها گفت: «ای زنان! شنیده ام شوهران شما [و خودتان[ در مورد ازدواج من با محمد خرده گرفته اید و عیب جویی می کنید، من از خود شما می پرسم آیا در میان شما، فردی مانند محمد وجود دارد؟

آیا در شام و مکه و اطراف آن شخصیتی به سان ایشان در فضائل و اخلاق نیک سراغ دارید؟ من به خاطر این ویژگیها با او ازدواج کردم و چیزهایی از او دیده ام که بسیار عالی است.

 

»(۲)گذشت زمان، پیروزیهای پی در پی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ، گسترش اسلام، و فرزندانی که از خدیجه به یادگار ماند، از جمله فاطمه زهرا علیها السلام که یازده امام معصوم از نسل اوست، بر انتخاب زیبای خدیجه و بصیرت ژرف او تحسین گفت ؛ هر چند خود شاهد ثمرات انتخاب شایسته خویش نبود.

آخرین سخن حضرت خدیجه(س) در بستر بیماری

دکترحمید رضا بیگدلی آخرین سخن خدیجه(س) در بستر بیماری رانشات گرفته از بصیرت و معرفت حضرت خدیجه مطرح می کند و می گوید: حضرت خدیجه در بیان وصایای خود به پیامبر اکرم با آن همه فداکاری در بستر بیماری فرمودند: یا رسول الله،  من در حق شما کوتاهی کردم مرا عفو کن . پیامبر فرمود هرگز از تو تقصیری ندیدم و نهایت تلاش خود را به کار بردی و در خانه ام بسیار خسته شدی و اموالت را در راه خدا مصرف کردی.

 

وصیت دوم من این است که مواظب دخترم باشید و به فاطمه زهرا اشاره نمود چون او بعد از من یتیم و غریب خواهد شد پس مبادا کسی از زنان قریش به او آزار رساند مبادا کسی به صورتش سیلی بزند مبادا کسی بر او فریاد بکشد مبادا کسی با او برخورد غیر ملایم و زننده ای داشته باشد.

 

اما وصیت سوم را شرم میکنم ببان کنم و آن را به فاطمه خواهم گفت تا برایتان بازگو کند سپس فاطمه را فراخواند و به او فرمود : نورچشمم به پدرت رسول الله بگو مادرم می گوید من از قبر در هراسم، از تو میخواهم مرا در لباسی که هنگام نزول وحی به تن داشتی کفن کنی.

فاطمه زهرا از اتاق بیرون می اید و مطلب را به پدر بزرگوارش بیان نمود. پبامبر اکرم آن پیراهن را برای خدیجه فرستاد و او بسیار خوشحال شد. هنگام وفات حضرت خدیجه ، پیامبر اکرم غسل و کفن وی را به عهده گرفت و ناگهان جبرائیل در حالی که کفن بهشتی به همراه خود داشت نازل شد و عرض کرد یا رسول الله خداوند به تو سلام می رساند و می فرماید ایشان اموالش را در راه خدا صرف کرد و ما سزاوارتریم که کفنش را به عهده بگیریم.

وفات خدیجه (س)

سر انجام این بانوی ارجمند ومخلص،در سال دهم بعثت سه روز پس از وفات ابوطالب عموی پیامبر از دنیا رفت.پیامبر (ص) آن سال را “سال غم”نامید و براستی که از فراق این دو یار ایثارگر و پرمهر سوخت.

انتهای پیام/