حکایت عالمی که آیت‌الله مرعشی او را چشم خود نامید

به گزارش بقاع نیوز، حسین شیخ حائری: محرم الحرام سال ۱۳۴۰ هجری قمری بود که در خاندانی از علم و دانش مشهور به «شهیدی امام جمعه»، نوزادی به نام عبدالله به دنیا آمد.

جدّ بزرگ عبدالله از علمای عالی‌مقام قزوین بود که در مسجد جامع این شهر به دست عوامل فرقه ضاله بابیه به شهادت رسید. همچنین پدرش نیز سال‌ها امام جمعه شهر قزوین بود.

عبدالله در ابتدا دروس مقدماتی حوزه را نزد پدر فرا گرفت و در سال ۱۳۶۱ هجری قمری و در حالی که ۲۱ ساله شده بود، راه قم را در پیش گرفت و به این شهر هجرت کرد تا محضر استادانی والا مانند حضرات آیات امام خمینی، بروجردی، حجت کوه کمره‌ای و مرعشی نجفی را درک کند.

او ۳۲ ساله بود که داماد آیت‌الله سید محمد حجت کوه کمره‌ای شد.

همچنین پیشرفتش در فراگیری علوم آل محمد(ص) موجب شد تا اجازات متعدد اجتهاد و روایت و امور شرعی را از علمای طراز اول آن روزگار دریافت دارد که امام خمینی، شیخ عبدالنبی عراقی، سید ابوالقاسم خوئی و سید علی سیستانی از آن جمله هستند.

وی همچنین افتخار این را یافت که از اعضای انجمن تحقیق کتاب مشهور «احقاق الحق» قاضی نورالله شوشتری – که زیر نظر و اشراف آیت الله سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی انجام می‌گرفت در آید.

همانگونه که اشاره شد پدر آیت‌الله میرزا عبدالله شهیدی ، امامت جمعه قزوین را به عهده داشت و پس از درگذشت او، حکومت وقت تصمیم داشت تا یک آخوند وابسته را جایگزین وی سازد. این بود که آیت‌الله میرزا عبدالله با اصرار علما و مردم شهر قزوین و برای جلوگیری از وقوع این مسئله، امامت جمعه قزوین را عهده دار شد تا عملا حکومت وقت با فشار علما و مردم، راهی جز پذیرفتن این مسئله نداشته باشد.

وی تا پیش از این مسأله به عنوان دست راست استادش، آیت‌الله مرعشی نجفی شناخته می‌شد و البته به نمایندگی از ایشان، با نهضت انقلابی امام هم همراهی می‌کرد و از جمله اقدامات او در این راستا، دیدار و همراهی با علمایی بود که از سوی حکومت وقت تبعید می‌شدند که از آن جمله می‌توان به بزرگانی مانند امام خمینی، آیت‌الله سید مرتضی پسندیده و حجت الاسلام هاشمی‌نژاد اشاره داشت.

وی پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی هم منصب امامت جمعه را ادامه داد و همچنان به امور خیریه و تبلیغ و وعظ مردم می‌پرداخت. آیت‌الله شهیدی امام جمعه پس از چندی بر آن شد تا مجددا به قم عزیمت کرده و در خدمت استادش، آیت الله مرعشی باشد. البته این بار اصرار مردم بر بازگشت وی موثر واقع نشد و آیت الله مرعشی با مراجعه ایشان به قزوین مخالفت کرد و فرمود: «اگر ایشان هم بخواهند که به قزوین بازگردند، من نخواهم گذاشت. شما می‌خواهید چشم مرا با خود به قزوین ببرید؟!»

پس از آن بود که آیت الله شهیدی، اداره مدارس علمیه زیرنظر آیت‌الله مرعشی یعنی مدارس مرعشیه، مومنیه، شهابیه و مهدیه را به امر ایشان بر عهده گرفت و در این مسیر، طلاب را مانند فرزندان خود می‌دانست و در کمال مهربانی و مانند یک پدر دلسوز، با آنان همراهی می‌کرد.

وی همچنین پس از ارتحال آیت‌الله مرعشی نجفی نیز از استادش جدا نشد و مدتی در کنار مرقد مطهر آن مرجع عالیقدر، به اقامه جماعت می‌پرداخت.

این عالم ربانی سرانجام در بیست و ششمین روز از ماه شوال المکرم سال ۱۴۱۴ هجری قمری و در سن ۷۴ سالگی در قم به ملکوت اعلی پیوست و پس از اقامه نماز بر پیکرش توسط آیت‌الله فاضل لنکرانی، در مقبره علمای باغ بهشت قم و در جوار گلزار مطهر شهدای انقلاب و دفاع مقدس قم به خاک سپرده شد.

از این عالم پارسا، دفاتری در تفسیر برخی سوره‌های قرآن مانند سور حمد، بقره، اسرا و یوسف به یادگار مانده است.

انتهای پیام/