نخبههای قرآنی یکشبه به این مقام نرسیدهاند
- شناسه خبر: 9380
- تاریخ و زمان ارسال: 28 بهمن 1394 ساعت 06:31
- نویسنده: تحریریه بقاع خبر
در ابتدا این حافظ کل قرآن در سؤال معرفی خویش، اظهار کرد: من محمد محمودی هستم، ۱۴ ساله از شهر تبریز، از سن هفت سالگی شروع به حفظ قرآن کردم و در مدت دو سال در سن ۹ سالگی توفیق حفظ قرآن را به دست آوردم. پدرم آشپز دانشگاه و مادرم خانه دار است، همچنین یک خواهر بزرگتر از خود دارم که او نیز در زمینه حفظ کل قرآن فعالیت داشته و در مرحله تثبیت است.
وی درخصوص شروع حفظ قرآن می گوید: از آغاز حفظ قرآن تاکنون فقط تحت نظر مرحوم حاج محمد غفران نیا و مؤسسه جامعهالقرآن والعترت ایشان کارم را شروع کردم و اکنون نیز بعدازفوت استاد، با پسر ایشان وحید غفران نیا کلاس های آموزشی را ادامه می دهم.
با آمدن نام مرحوم حاج محمد غفران نیا و اینکه محمد محمودی، از سن هفت سالگی تا الان که ۱۴ ساله است و عمری به مدت هفت سال با این استاد فقید زندگی کرده، از او درباره مرحوم غفران نیا می پرسم که اشک در چشمانش حلقه می زند و اشاره می کند که اندکی صبر کنم تا بتواند با تمرکز بیشتر پاسخ دهد.
بعد از چند دقیقه محمد با صدایی بغض آلود ادامه می دهد: با استاد غفران نیا خاطرات زیادی دارم، استاد علاوه بر مباحث قرآنی از نظر اخلاقی نیز با شاگردانش کار می کرد و همیشه می گفت تنها به حفظ قرآن اکتفا نکنید و منش قرآنی نیز داشته باشید و اگر نتوانید به قرآن عمل کنید حفظتان بی فایده است و از همه شاگردانش درخواست می کرد قرآن را به پول نفروشند و هدفشان کسب درآمد نباشد.
وی اضافه می کند: به گونه ای شده بود که وقتی یک روز تعطیلی داشتم سعی می کردم آن را در جامعهالقرآن سپری کنم و در کنار استاد باشم و همه به من سوگلی استاد می گفتند. استاد علاوه بر قرآن به استراحت، تغذیه و تفریح ما نیز رسیدگی میکرد تا تمامی شاگردان لحظات خسته کننده ای نداشته باشند و علاقه مند به ادامه جلسات باشند. فوت ناگهانی استاد برایم باور نکردنی است و نمی توانم دوریشان را تحمل کنم. استاد همیشه به تمام شاگردانش سفارش می کرد که حتما در کنار قرآن باید به زبان انگلیسی نیز مسلط باشید تا بتوانید در سراسر دنیا مبلغ و راهنمای صحیح این کتاب اسمانی باشید؛ اصلی ترین هدف تربیت شاگردان که من هم مستثنی از این امر نبودم همین امر بود. مثلا با تشکیل کلاس های زبان عربی و صرف عربی، سعی بر یادگیری ادبیات عربی می کرد تا جز به جز و کلمه به کلمه وارد قرآن شده و قرآن را به سایر مردم و ادیان نیز بشناسانیم.
این نوجوان قرآنی اظهار می کند: استاد مرحوم غفراننیا با توجه به توانایی های فردی شاگردانش آنها را تربیت می کرد و کسی نیز از ایده های استاد خبر نداشت و برای هر شاگردش یک برنامه خاصی داشت. استاد همچنین بهترین خطاط استان را با هزینه خودش به مؤسسه آورده بود تا به شاگردانش خطاطی یاد دهد. کلاس های تواشیح برای ما برگزار می کرد تا حس تیمی بودن در وجود ما پابرجا باشد و همیشه سفارش می کرد که هرگاه در مسابقه ای شرکت کردید که رقیبتان یکی از این هم مؤسسه ای هایتان بود، باید برای مؤفقیت او دعا کنید.
دانش آموزانی که حین تحصیل قرآن حفظ میکنند از دیگر همکلاسان یک سر و گردن بالاترند
وی درپاسخ به این سؤال که آیا حفظ قرآن و رسیدگی به تکالیف مدرسه مشکلی برایش ایجاد نمی کرد، می گوید: دوران حفظ قرآن من به گونه ای بود که اصلا لطمه ای به درس و مشقم نمی زد و اینطور نبود که تمام وقتم را به حفظ قرآن بپردازم، من با برنامه ریزی خوبی که داشتم با همسن و سالانم بازی می کردم و به دروس مدرسه نیز اشراف کامل داشتم. می توان گفت دانش آموزانی که حین تحصیل قرآن حفظ می کنند، به دلیل تقویت حافظه، نسبت به دیگر همکلاسان یک سر و گردن بالاترند!
این نوجوان حافظ قرآن با بیان اینکه دوست دارد درآینده خلبان شود، ادامه می دهد: خداوند همه را برابر آفریده است و هیچکس این فکر به ذهنش خطور نکند که من از ضریب هوشی بالایی برخوردار هستم و یا حفظ قرآن مخصوص افراد ویژه هست؛ من هم مانند سایر هم سن وسالنم از هوش معمولی که خداوند عطا کرده برخوردار هستم و تنها دلیل حفظ قرآن پشتکار خودم و خانواده ام و انتخاب صحیح استاد است. ازسویی در هر سنی می توان قرآن را شروع کرد، با اینکه هر چقدر سن بالاتر میرود مشغله فکری نیز زیادتر می شود و کمی حفظ سخت تر می شود ولی در کار قرآن نشد وجود ندارد.
به سوره «اعلی» علاقه ویژه ای دارم
