امام زاده حسن ؛ امامزاده‌ای با قدمت چند صد ساله

به گزارش بقاع خبر‌‏، بر اساس شجره‌نامه‌هایی که به دست آمده و منابع موجود امامزاده حسن از نوادگان امام حسن مجتبی و همچنین پسر عموی شاه عبدالعظیم حسنی بوده است. او در زمان حکومت بن‌مروان به خاطر سختگیری‌های زیاد حاکم به شیعیان به ایران مهاجرت می‌کند.

امامزاده حسن در روستایی به نام «جی‌ اولیا» که امروزه منطقه 17 نام دارد ساکن شده و پس از فوت هم در همان منطقه به خاک سپرده شد. از آن زمان مزارش به عنوان زیارتگاه پذیرای زائران و گردشگران بوده و هست.

مکان امروزی بازار و صحن در گذشته محل تردد درشکه‌ها از خط آهن تا امامزاده حسن بوده، همچنین کاروانسرای صفرعلی صفری و گرمابه قدیمی‌ای هم در آن اطراف بوده است. البته امروزه پاساژها، مغازه‌ها و مجتمع‌های تجاری جای آنها را گرفته و دیگر از آن فضای سنتی تهران قدیم خبری نیست.

معماری و تزئیناتی که ما امروزه در امامزاده می‌بینیم اکثرا متعلق به زمان قاجار است. این زیارتگاه صحن، گنبد و بارگاه بزرگی دارد.

بین رواق و حرم درِ خاتم بسیار زیبایی نصب شده که روی آن با خط نستعلیق شجره‌نامه امامزاده حسن نوشته شده. بالای در هم سال 1276 هجری قمری (1238 هجری شمسی) حک شده است.

همچنین گنبد امامزاده با ترکیب خاصی از کاشی‌های سفید و فیروزه‌ای تزیین شده. دورتادور آن هم کتیبه‌ای قرآنی قرار دارد که مربوط به زمان ناصرالدین شاه قاجار است. خط نستعلیق اشعار و صلواتی که بر روی مرقد قرار دارد هم از آثار زمان فتحعلی شاه است. بعد از انقلاب در سال 1358 تزئینات آیینه‌کاری توسط محمدرضا نوید انجام گرفت.