امامزاده علاءالدّین و شرف الدّین ـ طالقان
- شناسه خبر: 40757
- تاریخ و زمان ارسال: ۱۲ آبان ۱۴۰۱ ساعت ۰۴:۳۰
- منبع: مزارات
- نویسنده: تحریریه بقاع خبر
به گزارش بقاع خبر، بناى اصلى امامزاده، برج مقبره به صورتی است که گرداگرد آن در دهه پنجاه بنایى احداث شده و مقبره اصلى را در میان گرفته است. بناى الحاقى شامل اتاق بزرگى است که برج اصلى را در میان گرفته و یک راهرو سراسرى در ضلع شمالى آن وجود دارد. در ضلع شرقى و غربى اتاق اصلى اتاق مستطیل شکل باریکى قرار دارد و ایوانى در سمت جنوب احداث شده که چشم انداز آن به باغات اطراف،مکان مصفایى را به وجود آورده است. کلیّه سطوح خارجى بنا به سیمان سفید و بدنه داخلى با گچ اندود شده است. مصالح مقبره اصلى سنگ لاشه و ملات گچ سنّتى بوده و مصالح بناى پیرامون به نظر مىرسد از آجر و ملات سیمان باشد. سقف مقبره اصلى گنبد دو پوشه مىباشد که از داخل به صورت عرقچین و از خارج رُک احداث شده است. در حال حاضر بام برج اصلى و بناى الحاقى با ورق گالوانیزه (شیروانى) پوشیده شده است و داراى پنجرههاى فلزى و درهاى چوبى سبز رنگ مىباشد.
در داخل بقعه اصلى دو قبر در زیر صندوقى چوبى که فاقد هر گونه تزیین هنرى مىباشد، وجود دارد که گفته مىشود متعلّق به دو امامزاده به نامهاى سیّد علاءالدّین و سیّد شرف الدّین مىباشد که نسب آنها به امام محمّد باقر مىرسد.
اطراف بقعه امامزادگان سیّد علاالدّین و سیّد شرف الدّین قبرستان وسیعى وجود دارد که همچنان اموات اهالى روستاى اورازان در آنجا دفن مىشوند. قدیمىترین سنگ قبر موجود، در قبرستان اطراف امامزاده متعلّق به سال 1265 هجرى قمرى است.
ضلع شمالى بناى امامزاده بر اثر ریزش و فرسایش
خاک شیب طبیعى زمین اطراف بقعه حدود دو متر مدفون درخاک شده است و این امر موجب نفوذ رطوبت و آسیب به بنا گردیده است.
با توجّه به شیوه احداث مقبره اصلى امامزاده و سفالهاى اندک مشاهده شده در محل، به نظر مىرسد قدمت محل به اواخر حکومت صفویّه یا اوایل زندیه تعلّق داشته باشد.
اهالى معتقدند این دو بزرگوار فرزندان امامزاده سیّد نصرالدّین هستند که در نزدیکى بازار تهران مدفون مىباشد. و امامزاده قاضى میر سعید که در روستاى سیدآباد حسنجون مدفون است، از فرزندان سیّد علاءالدّین یا سیّد شرف الدّین مىباشد. گفته مىشود امامزادهاى که در مشهد اردهال کاشان مدفون است و داراى بقعه و بارگاه مىباشد، جد بزرگ این بزرگواران است.
این بناى ارزشمند به شماره 7245 و در تاریخ 12/11/81 در فهرست آثار ملّى و تاریخی به ثبت رسیده است.