بقعه ای کوچک اما با صفا در شهر قم

 به گزارش بقاع خبر، شهر قم یکی از شهرهای زیارتی کشور است که در هر نقطه‌اش امامزاده‌ای وجود دارد و سیل عاشقان اهل بیت (ع) به زیارتشان می‌روند. علاوه بر بارگاه قدسى حضرت معصومه(س) در قم، چهارصد و چهل و چهار ستاره فروزان دیگر در این شهربر خاک خفته‏اند. پس از به ولایتعهدى رسیدن امام رضا علیه‏السلام علویان و سادات بى‏شمارى به شوق دیدار وى راهى سرزمین ایران شدند. ولى بعضی از آنان هنوز در نیمه‏هاى راه بودند که خبر شهادت امام(ع) را شنیدند ودر مناطق امن ایران بخصوص شهر قم جلاى وطن گزیدند و پس از گذراندن عمر طبیعى خویش در همین دیار به خاک آرمیدند و برکات و معنویات بسیارى را براى این دیار به بار آوردند.

امامزاده ناصرالدّین علی(ع)

در مرکز شهر قم، نزدیک سه راه بازار، و دقیقا روبروی درب شمالی مسجد بزرگ امام حسن عسگری(علیه السلام)، مرقد مطهر امامزاده ناصرالدّین علی(ع) معروف به شاهزاده ناصر، یکی از نوادگان امام حسن مجتبی(علیه السلام) قرار دارد؛ حرمی که به لحاظ فیزیکی بسیار کوچک ساخته شده، اما بسیار با صفاست.

اذن دخول که یکی از آداب ورود به اماکن مقدس است، بیرون فضای مرقد و بالای پنجره ضریح مشرف به خیابان نصب شده و برای خواندنش باید در پیاده رو منتهی به بازار قم بایستید؛ پیاده رویی بسیار کم عرض که به علت قرار گرفتن در مرکز شهر و وجود انواع واحدهای تجاری در پیرامون آن، بسیار شلوغ و پر رفت وآم است.

طبق اسناد تاریخی، شاهزاده ناصر (ع) در اواخر قرن هشتم و اوایل قرن نهم در قم زندگی کرده است؛ آن گونه که در کتب انساب آمده و روی سنگ قبر نیز حکاکی شده، سلسله نسب ایشان چنین است: «سید جلیل القدر ناصر الدین علی بن مهدی بن محمد بن حسین بن زید بن محمد بن احمد بن جعفر بن محمد بن عبدالرّحمن بن محمد البطحانی بن قاسم بن حسن بن زید بن امام حسن مجتبی(علیه السلام)».

گنبد و گل دسته های کوچک امامزاده ناصرالدین علی(ع)، فیروزه‌ای رنگ است با ارتفاعی بسیار کم.

گنبد و بارگاه ناصرالدّین علی(ع) از آثار دوره صفویه است که هم زمان با ایوان مسجد بزرگ امام حسن عسگری(علیه السلام) شهر قم بنا شده است. طبق کتیبه سر در بارگاه این امامزاده شریف، آخرین تاریخ بازسازی این بقعه متبرکه، به سال ۱۴۱۱ قمری و ۱۳۲۶ شمسی بر می‌گردد که توسط سازمان اوقاف انجام شده است.

این بقعه به طول تقریبی چهار متر و عرض سه و نیم متر است؛ در وسط آن ضریح است که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران ساخته و نصب شده است. جدار این بقعه نیز با کاشی های فیروزه فام ساده و خشتی، کاشی کاری و آیینه کاری شده است .
 حرم شاهزاده ناصرالدین(ع) به دو قسمت مجزا یعنی خواهران و برادران تقسیم شده که بخش خواهران به نسبت بخش برادران خیلی کوچک‌تر است.

هر زمان از روز را که به امامزاده ناصر(ع) شهر قم برویم، می بنیم که زائر دارد؛ قرآن، مهر و تسبیح، چادر و کتاب دعا داخل محوطه بسیار کوچک امامزاده قرار داده شده، اما مکانی برای خواندن نماز زیارت وجود ندارد.

حرم بسیار کوچک محدوده و صحن ندارد، و هر کس از این مسیر در خیابان هم عبور کند زائرش محسوب می شود. بین حرم کوچک امامزاده ناصر(ع) و مسجد بزرگ امام حسن عسگری(ع) قم، به اندازه عرض خیابان فاصله وجود دارد؛ و از این رو بسیاری از رهگذرانی که از جلوی مسجد و از آن سوی خیابان رد می شود، دست بر سینه می‌گذارند و با سلامی به نواده امام حسن مجتبی(علیه السلام)، زائر امامزاده ناصر(ع) می شوند.

چند دقیقه که آنجا باشیم، خواهیم دید که این حرم کوچک، لحظه و آنی از وجود زائران خالی نیست؛ بسیاری معتقدند حضور دائمی مردم در این حرم کوچک، نتیجه کرامت این امامزاده بزرگواراست که بسیاری افراد از وجودش بی خبرند.

انتهای پیام/ح